Bij de begrafenis van oma sprak één van de kleinzonen. Hij vertelde dat oma samen met hem nog een taart had willen bakken, maar jammer genoeg was het daar niet meer van gekomen. Aan het eind van zijn toespraak zette de kleinzoon de zelfgebakken taart op de kist. En zo werd de taart met oma mee begraven.
Mag dat? Jazeker, want deze taart zal verteren. Niet alles mag mee in de kist, zie daarvoor het eerste deel van dit blog.
Zegt het mee begraven van een taart wat over mij als uitvaartondernemer? Ja en nee. Wat indruk maakt bij een uitvaart wordt meestal door een familie zelf bedacht. Maar dàt het bedacht worden, daar speelt mijn begeleiding wel een rol in.
Natuurlijk zijn lang niet alle uitvaarten spectaculair, gelukkig maar, ook een traditionele uitvaart kan heel bijzonder zijn. Wat belangrijk is, is dat naasten nadenken over de keuzes die gemaakt worden. En tegenwoordig is veel toegestaan en zijn veel meer keuzes mogelijk. De toegevoegde waarde die ik daarbij breng is dat ik op de hoogte ben van die mogelijkheden. Daardoor kan ik keuzes voorleggen die passen bij overledene en naasten. Er zijn uitvaartondernemingen die zeggen dat zij ‘in deze moeilijke tijd alles van u overnemen’. Mijn ervaring? Dit is niet wat mensen willen, naasten willen zoveel mogelijk samen doen. Dus doen we het samen, maar ik houd de regie in handen.