“Beam me up, Scotty” zei Captain Kirk in de ruimtevaartserie Star-Trek.
Nee, dit blog gaat niet over een nieuwe manier om een uitvaart te laten plaatsvinden, maar bij gebruik van een beamer moet ik hier altijd aan denken.
Projectie van foto’s zie je tegenwoordig bijna bij elke afscheidsplechtigheid; niet alleen bij crematoria ook in kerken en zalen waar de afscheidsviering plaats kan vinden zie je steeds vaker (televisie)schermen.
En zo worden bij het afscheid foto’s van de overledene levensgroot getoond. Het is vaak een mooie ondersteuning bij de woorden die gesproken worden. Soms laat het een heel andere kant zien van de overledene. Zo herinner ik mij een afscheid van iemand die ‘netjes’ heel belangrijk vond en altijd tot in de puntjes verzorgd de deur uitging. Foto’s genomen op de camping waar het een grote puinhoop was bij het inpakken van de auto leverden ontspannende hilariteit op. Maar ik heb ook meegemaakt dat er alleen foto’s getoond werden van de schilderijen die de overledene gemaakt had.
De foto’s die getoond worden zijn digitaal. Dat betekent dat oudere foto’s moeten worden gescand. Van deze digitale foto’s wordt bijvoorbeeld een Powerpoint presentatie gemaakt. Dat kan met ondersteuning van muziek, maar ook als illustratie van het gesproken woord. Om er zeker van te zijn dat één en ander goed werkt is het belangrijk om dit een dag voor de uitvaart in de zaal te controleren.
In het crematorium in Groningen laat men in aula 1 de foto’s zien op een groot scherm. Het is storend om dit scherm tijdens de plechtigheid omhoog te halen. Daarom laten we, als er geen fotoreportage getoond wordt, een ‘stopfoto’ zien. Een mooie foto van de overledene, of een landschap of zoals op bijgaande afbeelding te zien is, de rouwkaart.